Het werken met opstellingen is een therapeutische methode dat zorgt voor inzicht, ordening en balans, waarbij aspecten waarop men nog geen zicht had een plek kunnen krijgen. Dat zorgt weer voor heling.
Het is een methode waarbij de fenomenologische wijze van waarnemen wordt gehanteerd. Een body en mind methode, werkzaam door spiegelneuronen, actief in het zogenaamde wetende veld, morfogenetisch veld van Ruppert Sheldrake. Lichaam, geest en ziel zijn belangrijke componenten. Representanten weerspiegelen onze innerlijke psyche, dat wat zich in ons onbewuste afspeelt of met dat waarmee we verbonden zijn en ons gedrag in stand houdt.
Uit ervaring ben ik ervan overtuigd geraakt dat er meer is dan alleen het ontrafelen van gedrag door middel van psychische analyse. Jezelf leren kennen door karakterstructuren en persoonlijkheidsprofielen. Of het aanleren van vaardigheden door middel van trainingen. Met opstellingen is het mogelijk om een verdiepingsslag te maken naar dat wat zich nog niet heeft getoond.
Het lichaam slaat emoties op en de emoties met daarbij behorende gevoelens beïnvloeden ons gedrag. Dat kan belemmeringen opleveren om te leven overeenkomstig je verlangen, je roeping of de persoon te zijn die je in wezen bent.
Trauma’s kunnen van generatie op generatie worden doorgegeven.
Ook gevoelens, die de foetus in de baarmoeder van de moeder ondergaat, zie de documentaire utero, beïnvloeden ons huidige gedrag in ons leven.
De systemische benadering past binnen de Inclusive theorie. Een mens is niet alleen, we maken deel uit van een bepaald systeem in een werk- of privé context. We bewegen ons bovendien in verschillende ‘systemen’: een relatie, gezin, familie, vrienden, organisatie, afdeling, team of twee collega’s die samenwerken.
Systeemdenken is het gericht zijn op het grote geheel in plaats van je alleen richten op de delen. Het begrijpen van de delen is noodzakelijk om de interacties en de rol die ze in het geheel spelen te kunnen plaatsen. Als alle onderdelen van het geheel in de juiste verhouding aandacht krijgen, er mogen zijn en op hun geëigende plek staan, is het geheel in rust.
In coaching hebben we te maken met ‘onzichtbare’ dynamieken die gericht zijn op het handhaven van een vertrouwde situatie. Ook de psyche (ons interne ‘systeem’) heeft mechanismen en belangen om de situatie bij het oude te laten. Innerlijk voelt men wel dat er iets niet klopt (en dat uit zich in gevoelens van onbehagen en ontevredenheid), maar vaak kan men het niet benoemen wat er aan de hand is en is hij/zij bang voor verandering (het onbekende).
Ik werk in ‘een op een’ opstellingen met een combinatie van de twee meest bekende vormen van systemisch werk. Familie-opstellingen volgens de methode van Bert Hellinger en Trauma-opstellingen volgens de methode van Prof. Franz Ruppert.